Neurodiversiteit omarmen

 Neurodiversiteit omarmen door:

Josianne Pisani

Stel je voor dat je in een wereld zou leven waarin iedereen er hetzelfde uitzag, hetzelfde dacht en zich op dezelfde manier gedroeg. Zouden we dan de Elon Musk's of de Maya Angelou's hebben gehad die de wereld hebben gecreëerd waarin we nu leven? 

Hoewel zij de voordelen van diversiteit kennen, wordt leerlingen voortdurend gevraagd zich te conformeren aan een onderwijssysteem dat hen vreemd is, en de dingen op dezelfde manier te doen als alle anderen. Het klaslokaal is echter geen productielijn waarin het ene onderdeel een exacte kloon is van het andere.

Er is geen kind dat er precies hetzelfde uitziet als het andere. Ze hebben allemaal verschillende gelaatstrekken, kapsels, lengte en gewicht. Zelfs de huidskleur kan lichtjes verschillen bij mensen die van dezelfde afkomst zijn. Wij accepteren elkaar en vinden die verschillen zelfs aantrekkelijk, tenzij die verschillen te maken hebben met de manier waarop onze hersenen bedraad zijn.

Neurodivergente leerlingen denken, leren en doen dingen op een manier die uniek is voor hen.

Ja, neurodivergente leerlingen denken, leren en doen dingen op een manier die uniek is voor hen. Zij zien de dingen anders dan de rest van ons. Misschien kunnen we niet altijd raakvlakken met hen vinden. Maar dat maakt hen niet onbekwaam om te voelen, om dezelfde dingen te leren als ieder ander, of om de dingen te bereiken die zij in hun leven nodig hebben of willen bereiken.

Je hoeft maar te kijken naar Tom Cruise, Orlando Bloom, Steven Spielberg, Michael Phelps, Jamie Oliver, Richard Branson en vele anderen - de lijst is eindeloos - om te beseffen dat we allemaal, ook al hebben we verschillende sterke en zwakke punten, kunnen komen waar we willen of moeten zijn. Als u zich afvraagt wat deze beroemdheden met onze kinderen te maken hebben, is het antwoord eenvoudig. Ze zijn natuurlijk allemaal briljant in wat ze doen, maar ze hebben ook allemaal een of andere speciale onderwijsbehoefte. Heeft dat hen tegengehouden? Natuurlijk niet. Was het gemakkelijk? Geen van beide. Maar ze hebben het gered, ondanks de verschillen en soms dankzij de verschillen. Onze kinderen kunnen dat ook.

Ik praat over onze kinderen omdat ik, hoewel ik een opvoeder ben, ook een moeder ben, en een verzorgster van een geweldige 12-jarige voor wie ik zorg sinds hij 5 maanden oud was. Naarmate de maanden vorderden, wist ik dat er iets anders aan hem was. Het waren kleine dingen die hij deed, zoals leren klappen maar dan vergeten hoe het moet, zijn reacties op bepaalde geluidsniveaus, of, naarmate hij ouder werd, de manier waarop hij reageerde als we dingen deden die buiten onze routine vielen. Mijn verstand vertelde me dat er een probleem was - zo zag ik de dingen op dat moment - maar mijn hart bleef me anders vertellen. Ik overtuigde mezelf ervan dat als er een probleem was geweest, iemand het wel opgemerkt zou hebben. Maar toen hij naar school ging, werd het steeds duidelijker dat hij niet deed wat hij had moeten doen.  

 

Ik huilde toen ik het rapport las. Het woord "vertraging" bleef me maar aanstaren.

 Hij werd beoordeeld toen hij zes was. Ik huilde toen ik het rapport las. Het woord 'vertraging' bleef me maar aanstaren. Hoe kon dit mogelijk zijn? Het duurde een tijdje voor ik me erbij neerlegde. Hij kreeg een leerondersteuner op school en werd op een leesprogramma gezet. Maar het ging van kwaad tot erger. Verschillende mensen bleven maar insinueren dat hij lui was of dat hij niet hard genoeg zijn best deed en dat hij gewoon meer moest studeren. Ze wisten niet hoe hard hij thuis werkte. Het kwam tot een punt dat hij 's morgens niet meer wakker wilde worden omdat hij naar school moest. Om eerlijk te zijn, ik vond het net zo erg. Elke dag moesten we alles herhalen wat hij op school had gedaan, zodat hij zijn huiswerk kon maken. Dingen nakijken was een nachtmerrie. Zelfs als de stof nog maar een paar weken eerder was behandeld, was het alsof hij het nog nooit eerder had gezien. De frustraties waren talrijk. Zo ook de onrust die het allemaal veroorzaakte. 

Daar stond ik dan, een opvoeder die in het systeem geloofde, maar het systeem liet de belangrijkste persoon in mijn leven in de steek. Het was moeilijk te bevatten, maar niet moeilijk te begrijpen wat er aan de hand was. De meeste opvoeders zijn niet opgeleid om met SEN om te gaan. Scholen hebben een team van mensen die advies geven over de beste aanpak voor dat kind en van de leerkrachten wordt verwacht dat ze dat advies opvolgen. Maar ze hebben ook andere kinderen waar ze aan moeten denken, een leerplan dat ze moeten volgen en schoolverwachtingen waaraan ze moeten voldoen. Geen gemakkelijke opgave, in geen enkel opzicht. In feite kan het behoorlijk overweldigend zijn. 

Ik overwoog mijn opties en besloot dat ik niet achterover kon leunen en toekijken hoe het leven deze jonge jongen overweldigde. Hij verdiende beter. Hoe dieper ik graafde, hoe meer ik geïntrigeerd raakte. Ik kreeg ook een meer holistisch beeld van de uitdagingen die hij had en waar die vandaan kwamen. Vanaf dat moment was het een kwestie van werken aan de vaardigheden die hij nodig had om zich te ontwikkelen op een manier die hem interesseerde. Sindsdien is zijn leven vertienvoudigd, zowel op school als daarbuiten. 

 

Hem weer zien glimlachen naar de wereld moedigde me aan om verder te gaan.

 Hem weer naar de wereld te zien glimlachen, stimuleerde me om een stap verder te gaan. Als lerarenopleider kruis ik mijn pad met veel leraren van over de hele wereld. Ik heb SEN-workshops opgenomen in de trainingen die ik geef, waarin we ervaringen deelden en daarop voortbouwden. Het doel was om ons onderwijs aan te passen aan de behoeften van de leerlingen, in plaats van dat de leerlingen zich aanpassen aan de behoeften van ons onderwijs. Toen ontdekte ik PAGS en greep ik deze kans met beide handen aan. De dingen stonden op het punt een geheel nieuwe dimensie te krijgen.

Ik werkte niet langer geïsoleerd, maar met een gelijkgestemde gemeenschap die hetzelfde doel nastreefde - kinderen een zinvollere leerervaring geven, en ouders de ondersteuning die ze nodig hadden. Omdat PAGS een cloud-gebaseerd platform is, kan het door iedereen en overal worden gebruikt. Het belang hiervan is enorm. Als ouder kan ik nu een professional vinden die precies geschikt is voor mij en mijn kind om mee samen te werken. Als opvoeder kan ik nu samenwerken met de ouders en andere professionals die betrokken zijn bij het welzijn van de kinderen die aan mijn zorg zijn toevertrouwd, in real time en voor het welzijn van het kind.

We leven in de 21e eeuw en hebben de beschikking over 21e-eeuwse hulpmiddelen. Als we die effectief en efficiënt gebruiken, wordt het leven meer doenbaar. Samen kunnen we ervoor zorgen dat alle kinderen naar de wereld glimlachen en dat de wereld naar hen glimlacht. 

Over Josianne Pisani

Josianne Pisani is docent, docententrainer en materiaalschrijver bij ETI Malta met jarenlange ervaring in het lesgeven van Engels als tweede taal aan leerlingen van alle leeftijden en niveaus. Ze heeft verschillende methodologiecursussen geschreven en gegeven, onder andere met betrekking tot SENen heeft de afgelopen 10 jaar leraren van over de hele wereld getraind. Ze is ook SEN-coach en PAGS-professional. Josianne heeft onlangs haar eigen website gelanceerd, een platform met interactief en boeiend materiaal en lesideeën voor leerkrachten. Lees meer over Josianne en wat ze doet op www.englishpracticecafe.com


PAGS® biedt oplossingen voor speciale onderwijsbehoeften (SEN). Ons uitgebreide 360° SEN Management Systeem, uitgerust met state-of-the-art functies, stelt opvoeders in staat met digitale beoordelingen, bruikbare doelen, inclusieve strategieën en inzichtelijke rapporten. Met PAGS kunt u moeiteloos het SEN-traject van leerlingen volgen en bewaken, terwijl u SEN-processen stroomlijnt en waardevolle tijd bespaart.

 

Gepubliceerd op:
5 oktober 2023

Ontvang regelmatig updates en inzichten van het PAGS-team.

Blogs

Neurodiversiteit omarmen

Downloaden PDF
Gepubliceerd op:
5 oktober 2023

Ontvang regelmatig updates en inzichten van het PAGS-team.

Blogs

Neurodiversiteit omarmen

Gepubliceerd op:
5 oktober 2023

Ontvang regelmatig updates en inzichten van het PAGS-team.